23 Kasım
Türkiye’nin dört bir yanından gelen binlerce aile hekimi,
Ankara’da buluşacak bugün!
Çok güzel bir gelişme bu!
Sonuna kadar da desteklenmesi gereken bir olay…
Mesele haklı ya da haksız olmaları,
Nöbet tutup tutmamaları değil!
Mesele öyle ya da böyle, 25 bin hekimin, “Çok Ses Tek Yürek” olması…
Çok Ses Tek Yürek!
Bu cümleyi eminim bir yerlerden hatırlarsınız…
Hani sözlerimi geri alamam,
Yazdığımı yeniden yazamam,
Çaldığımı baştan çalamam,
Bir daha geri dönemem dediğimiz;
50 bin sağlık çalışanının sıhhiyede toplandığı,
Hacettepe Band’ın sahne aldığı,
Karlı havanın bronzlaştırdığı,
Asistan hekimlerin hak aramaya başladığı,
13 Mart kış sabahı!
Sanki birşeyler değişiyor gibiydi Sıhhiye’de,
Ta ki Tatlıses “taranıncaya” kadar…
Gündeme gelindi, Sonra da gündemden gidildi!
Bir kırgınlığımı belirtmek için yazıyorum bu sefer:
Hak aramanın siyaseti olmaz diye düşünerek…
Hak ne sağdır, Ne de soldur diyerek…
Hakkın eşitlik ve adalet olduğu gerçeğini bilerek!
Bu duygularla çalıştık 2011 yılı başında,
Yapılan davetin siyasetini de gözetmedik!
Pek çok aile hekimi büyüğümüzü sıhhiyeye davet ettik;
Bir çoğu ya “yurtdışı kongrelerine” gittiği için,
Ya da “keyfi yerinde” olduğu için gelmedi bizimle,
Kırıldık,
Üzüldük…
Asistan hekim hareketini organize eden genç yüreklere dokunan birşeydi bu!
Hatta şimdilerde “devrimci” geçinen birçok asistan hekime de zor gelmişti gelmek!
Nihayetinde 44 kişilik otobüste 15 kişi gittik,
Listeler elimizdedir aksini söyleyenlere de gönderilir!
Kısacası o günlerden, bugünlere geldik!
Şimdi düşünüyorum da,
O günlerde Paris yerine Sıhhiye’ye gidilseydi,
Ya başlarına ya da başımıza,
Bunlar gelmeyecekti,
Dedim ya kırgın değiliz!
Ne olduysa oldu çünkü,
Yeter ki bundan sonra olmasın;
Sen, ben, o denmesin,
Tüm hekimler bir araya gelinsin…
Yeniden…