Hep denir ya;
Şafağa en yakın an,
Gecenin en karanlık anıdır diye,
Anasını sattığımın karanlığı hiç bitmez mi bu memlekette?
Hiç doğmaz mı güneş güzel ülkeme?
Barış günü bir doktor kaybettik Diyarbekir’de…
Barış günü…
Ölümle yaşam arasında çalışan Abdullah Biroğul,
Savaşla barışın eşiğinde;
Göçüverdi öteki aleme…
Kalleşçe,
Adice,
Nankörce…
Binlerce hekim gibi,
Sadece hastalıklarla savaşmayı bilirdi…
Cerrahpaşalı bir neferdi…
Elli dördüncü dönemde…
Mecburi hizmete gitmişti,
Gitti…
Ersin gibi,
Kamil gibi,
Melike gibi…
Güvercin kanadına yazılan barış mektubu gibi,
O da gitti…