Babam askere gittiğinde 6 yaşındaydım,
İzmir Otogarından,
Şırnak İkizce Jandarma Komando Tabur’una onu uğurladığım geceyi hiç unutamam…
90’lı yıllardı…
Okuma yazmayı TRT 1’deki alev topunun altında yazan,
Bugün şu kadar şehit,
Bu kadar gazi verdik haberleri ile söktüm…
Annemle böyle yüzlerce akşamımız oldu…
Allah’a şükür ki hayatını kaybetmedi.
Ama babaannemin son nefesini verişini de hiç göremedi…
Şırnak’tan döndüğü günü,
İzmir’deki komşularımız halen daha hatırlar,
Yedi yaşındaki bir çocuğun gözyaşlarının ve çığlığının,
Yeşilyurt’u nasıl baştanbaşa sardığını emin olun sorsanız,
Size anlatırlar…
Çocukluğum babamın güneydoğu hikâyeleri ile geçti,
Şehitlere yetişmeyen tabutlar,
Gazilerin kopan elleri, ayakları, bacakları…
Bilirim bilmezsiniz ama
İstiklal marşı çalınca içten içe ağlarım ben…
Onlar için ağlarım…
x x x
Zaman geçti büyüdüm,
Türkiye çapındaki sınavları,
Okuduğum okulları dereceyle bitirdim.
Şeyh Edebali’nin Osman Gazi’ye nasihatine inandım,
İnsanı yaşatayım ki devlet yaşasın dedim,
Doktor oldum.
Yetmedi uzman doktor oldum.
Birçok kere on binleri, yüz binleri bir hedef için organize ettim,
Bir kez olsun Türkiye Cumhuriyeti Devleti elimden tutmadı ama,
Ses etmedim…
Birçok vasıfsız ciğeri beş para etmez,
Ufku kör vizyonsuz adamın tepeme yönetici yapıldığını gördüm,
Yine de devletim dedim…
“Ey oğul! Sabretmesini bil, vaktinden önce çiçek açmaz nasihatini” ise hep belledim…
Bedelli askerliğin de böyle bürokratlar tarafından engellendiğini bilmenizi isterim…
Hayat o kadar garip ki,
Önce kendimin,
Sonra da yüz binlerce gencin derdine derman olmak için bir şeyler yapayım dedim,
Allah’ın da izniyle ses getirdim.
x x x
Biz güçlü ekibimizle beraber milyonlarca kişinin manevi umudu olduk…
Şimdi de diyorum ki,
Ey Sayın Cumhurbaşkanım,
Ey Sayın Başbakanım:
Bizler ülkesini seven, bu toprağın kokusuyla büyüyen, Ay – Yıldız’ın kadir-i kıymetini bilen yüz binlerce genciz…
Bizler barışta ülkeyi ileri götüren,
Savaş’ta 77 milyonla birlikte sipere giren,
Vatan evlatlarıyız…
Bizimle artık daha fazla oynamayın.
Bizim hayallerimizle artık daha fazla siyaset yapmayın.
Bizim derdimizi çözün.
Bugüne kadar ki,
En büyük, en ahlaklı ve en edepli sivil toplum hareketinin yüreğine sıcacık bir dokunuş yapın.
Buna çok ihtiyacımız var.
Yorulduk,
Ama inanın vazgeçmedik!
Lütfen,
Müjdeleyin, nefret ettirmeyin.
Uzm. Dr. Özgür NİFLİOĞLU
Bedelli Askerlik Derneği Başkanı
“Bedellide yaş ve bedelden önce” için 3 yanıt
Özgür abi selamlar olsun sana, ben 10 sene bedelli bekleyen bu süreci daha öncede yaşayan birisiyim cıktı çıkacak artık çıkmaz acaba bu sefer mi diye sevinen hayata küsen sonra umutları yeseren bir kardeşinim. Inansın herkez hakkını kimse yemesin bu bedelli sen varsın diye çıkacak senden 3-5-10 kişi olsa zaten çıkmıştı. Bakaya 900 bin kişi bir yana sen bir yana hayat görüşün duruşun sabrın efendi kişiliğin bizlere örnek olsun. Bu yazını okuyupta hangi devlet adamı bu soruna göz yumacak ki şaşarım. Saygılar sevgiler
Çok güzel özetlemişsin hocam. Emeklerin içinde teşekkür ederiz. Daha fazla bekletmenin anlamı yok, bir an önce çıkmalı. Yaş 25 Bedel 15.
çok güzel yazı olmuş kardeşim.ellerine sağlık