Doktorların hunharca sömürüldüğü bir fetret devrinden geçiyoruz. Şiddet her geçen gün artıyor. Sesimizi duyuracak adam akıllı bir meslek örgütümüz yok. Sendikalar siyasi rant peşinde. Dört bir yanımız çıkarcı, işinin bittiğine bakan ve kokuşmuş düzene uyum göstermeye çalışıp bizi her fırsatta peşkeş çeken meslektaşlarımızla dolu. İyilerin sayısı kötülerden çok ama iyilerin sesi kötüler kadar çıkmıyor.
Genç doktorlar her geçen gün performans batağına saplanırken, ömürlerini gün gün kısaltıyor. Paçasını kurtaran bir grup ise muayenehanelerinin servetini sürdürme peşinde.
TUS sınavı saçma sapan bir hal almış ve birileri belki de yazılı yöntemle istediği hekimleri seçme gayretinde. Yapılan sınavlarda da hatalar diz boyu ve adalet yok.
Peki, soruyorum size bu böyle mi gidecek?
Bu kokuşmuşluk girdabının bizi yavaş yavaş içine çekmesine seyirci mi kalacağız? Modern çağın sözüm ona akıllı köleleri olarak ve her gün yüzlerce hasta bakarak yan odadaki meslektaşımızdan fazla kazanınca tatmin mi olacağız? Başkalarının mutsuzluğu bizim mutluluğumuz mu olacak?
Bu rezil duruma dur diyecek güce ve kudrete sahip değil miyiz?
Ya da bir şeyler yapmanın artık vakti gelmedi mi?
Bu saçmalığa son verebilecek olanların yine bu satırları okuyan yürekli meslektaşlarım olduğuna gönülden inanıyorum. Gelin bu tıbbi komedyaya daha fazla seyirci kalmayalım. Gelin bu rezaletin bir parçası olmayalım. Gelin bu çarpık ve çapraşık düzeni kökünden değiştirelim.
Emeğimizin, hatta ve hatta ana babalarımızın yıllarını biriktirerek verdiği emeklerin üç kuruşa satılmasına izin vermeyelim.
Ben varım ama artık biz olalım.
Bizler bu değişimi gerçekleştirebilecek imkân ve kudrete sahibiz.
Yeter ki inanın. Yeter ki inanalım.
Gelin bugünden başlayarak bir adım atalım.
Ben varım diyen tüm meslektaşlarımı artık görmek istiyorum!
Çözüm var,
Ama sen var mısın?
Çünkü yetti artık!