Hiç unutmam 2002 yılıydı…
Tıp bir’dim 🙂
Yine Haziran,
Yine Sıcak,
“O zaman sıcaktı yahu :)”
Yine finaller vardı…
Biyokimyada sidik testi,
Formolde anatomi,
Ama öğleden sonra:
“Dünya Kupası…”
Atar yapıp,
Final saatlerini bile dünya kupasına göre ayarlatmıştık!
Egeli arkadaşlar bilirler;
Yeşil Köşk’ün arkasında dik bir amfi vardır…
Maçlar orada canlı yayına konmuştu…
Sanki şeref tribününde oturur gibiydik!
O kadar da güzel ve büyüktü ki görüntü!
Anmadan geçemeyeceğim:
Temsilci Onur vardı,
Hep onun başının altından çıkardı bu işler…
Brezilya’ya atılan golü hiç unutamam,
Biliyorum sen de unutamıyorsun,
Ama unutamam işte 🙂
Amfi nasıl da sallanmıştı,
Nasıl da sarılmıştık birbirimize…
Türk – Kürt – Alevi – Sünni yoktu memlekette,
Sadece Türkiye vardı her yerde…
Maç çıkışı yetmiş iki millet,
Bilmem kaç mezhep,
Bağıra çağıra yürüdük yollarda…
En büyük bizdik…
Önümüze geleni ezdik!
Düşünüyorum da…
Futbol bitti,
Birlik gitti,
Mutluluk bitti,
Keşke bir daha gitsek,
Dünya kupasına,
Sarılır mıyız birbirimize,
Belki bir daha?