Uzun zamandır yazmıyorum,
Aslında yazıyorum ama paylaşmıyorum…
Özgürce yazamadıktan,
Dilediğince yayamadıktan sonra
Dünyaları yazsan ne fayda!
xxx
Herşeye rağmen mutluyum!
Herşeye rağmen umutluyum!
Çünkü bugüne kadar aklımdan geçen ne varsa başardım.
Umarım bizden sonra gelecek kuşaklar da,
Türkiye’de tıbbı,
ve fitilini ateşlediğimiz asistan hekim hareketini bizden öte noktaya taşıyacaklar!
Bizler de onlara ilham vermek için belki de tozlu gazete yapraklarında bekliyor olacağız.
Bu bir veda değil aslında
ne bileyim:
Belki de bir ayrılık;
Yolu ve yolcusu “sizce” bilinmeyen bir istikamet!
Ama dedim ya;
Ben “bizle” başardım,
Şimdi daha iyisini başarma vakti;
Şimdi gençlere ilham verme vakti.
Şimdi gerçeğe etkili bir dokunuş vakti.
Şimdi ülkem için,
Yeniden doğma vakti!
Ama bence hepimiz için uyanma vakti!
Emin olun başaracağız…