Sakın yanlış anlamayın;
Sevdiğim değer verdiğim bir arkadaşım…
Hem de benimle aynı yaşta!
Üç aşağı beş yukarı bu satırları okuyan sizlerle de…
İlkokulu, ortaokulu geçiyorum;
Saadete geliyorum…
Ben liseyi birinci bitirdim,
O sonuncu…
Ben tıbba girdim,
O mahalle kahvesine…
Ben TUS’u kazandım,
O halen daha kahvede…
Asistanlıktan başım döndüğü evrede,
O kahvede okeye dönüyordu…
O inşaat işine girdi,
Bizler ise mecburi hizmete…
Hani sizin nöbet paralarınızdan, döner sermayelerinizden, maaşlarınızdan kıt kanaat biriktirip her ay bankalara kredi ödemesi diye günü gününe bayıldığınız paralar var ya…
Sizce nerede?
O arkadaşımın hesap bakiyesinde (4 milyon TL)
Ve sizin oturduğunuz ev kendinizin bile değil!
Siz geleceğinizi sattınız,
O arkadaşım şu an Dubai’de;
Çatır çatır tatilde…
Sonuç mu?
Bu ülke onun gibi adamları başına taç eyledi,
Bizim gibi pırıl pırıl insanları ise beş paralık etti…
Herkese peşkeş çekti…
Sorarım size;
Bu böyle mi devam etmeli?
