Şimdi size siyaset yapacağım:
Esasında sabahtan akşama kadar hastanede yaptığımız “şeyi” yazıya aktaracağım
1980 sonrasında doğdum,
Susam sokağı ile büyüdüm,
Her gece İstiklal marşıyla bayrağı göndere çektim!
Sabahları “andımız” ile uyandım!
Pizza’yı ninja kaplumbağalardan,
Gölgelerin gücünün ne demek olduğunu He-Man’den öğrendim!
Önce alışveriş sonra fiş diye mahalle esnafının anasını ağlattım,
Silahlı kuvvetler saatinde ne yenilmez ordumuz varmış diye gururlandım!
Babam güneydoğuda askerken,
şehit mi, gazi mi diye televizyon başından ayrılmadım!
Kürtlerin de bizim insamız olduğunu, son on yıla kadar hiç anlamadım!
Çocuktum işte anlayın!
Ama suçlu ben değildim!
Bugüne kadar ne bir siyasi partiye üye oldum,
Ne de faaliyetlerine katıldım!
Kendimi ifade eden siyasi bir toplam ise hiçbir zaman bulamadım,
Bulamayınca da anlaşılmadım!
Asistan hekim grevleri organize ettim komünist sayıldım, sanıldım!
Grevleri SES pankartı altında yaptım, ama hiç SES’e üye olmadım!
Cuma’ya namaza gittim, ama hiç kökten dinci olmadım,
Anıtkabir’e her gidişimde ağlar, bildiğim duaları onun ruhuna yollarım!
Ama Atatürk resminin arkasına hiç mi hiç sığınmadım!
Bir sürü Bakan, Milletvekili tanıdım, diyalog kurdum; yandaş sayıldım!
Bilmezler ki neler konuştum, nelere sustum!
Genç hekimler için “harbiden” mücadelede bulundum!
İfade özgürlüğünü savunan “solcu” arkadaşlar bana sosyal medyada hakaretler savururken,
Kendilerini baş belası olarak tanımlamadım!
Özgürlük için onlarla “Geziye” çıktım,
Bu böyle olmaz dedim,
Bu sefer “sağcı” arkadaşlardan gol yedim!
Ama kusura bakmayın, benim adım Özgür!
adım gibi özgür olmalıyım!
Hepinizin canı sağolsun be kardeşler,
Ben hepinizi seviyorum!
Siz sevmeseniz bile!
Sadece şunu istiyorum:
Dürüst olun!
ve şunu unutmayın:
Umarım bir gün hakkın ve hukukun sola,
Allah’ın, vatanın ve bayrağın sağa ait olmadığını anlarsınız da,
Hep beraber daha mutlu ve mesut yaşarız!
Şimdi uyanma vakti!
Birlik olalım, tek doğrunun olmadığını lütfen artık anlayalım!
Ben ne miyim?
Ne bileyim?